Ben alweer reuze druk geweest vanmorgen. Eerst heb ik Eric moeten assisteren. Hij zat op het stoepje te bellen met z'n werk, maar ik ben naast 'm gaan zitten voor de moeilijke vragen.
Daarna heb ik de plaats grondig onderzocht op gevaarlijke blaadjes. Die wapperen namelijk zomaar omhoog en dan blaf ik keihard tegen ze. Als ze dan weer geland zijn, spring ik erop af en hap...blaadje zal nooit meer gaan wapperen :-).
Later in de morgen zijn we met de auto op pad gegaan. Lekker even shoppen in het winkelcentrum. Daar zijn allemaal vreemde mensen met allerhande rollend materieel....kinderwagens, fietsen, rollators.
Schrikken van alle geluiden doe ik niet, want ik ben door de enge-geluiden-CD natuurlijk al gewend aan die pokkeherrie.
'T is vooral reuze interessant, want als je enthousiast kwispelt, zijn er altijd mensen die iets aardigs tegen je zeggen. Vinden ze leuk, zo'n klein droppie die keurig aan de riem meewandelt :-)
Petra ging even de dierenspeciaalzaak binnen, maar ik mocht niet mee. Dus ben buiten blijven wachten met Eric. Het was ook lekker bijdehand van mij.....ik was mijn spaarvarken vergeten mee te nemen, dus ik had toch nix kunnen kopen.
Voordat we weer in de auto stapten, zijn we op een terrasje gaan zitten bij MacDonalds. Eric ging binnen bestellen, maar de MacPuppies waren uitverkocht. Gelukkig hadden ze nog wel een paar snoepjes in de jaszak, dus heb ik er daar ééntje van gehad. Eigenlijk ook heel lekker en zo kon ik op mijn gemakkie een klein tukkie doen.
Op de terugweg mocht ik achterin de Jeep. Dat is helemaal kicken !!! Heb ik een hele grote bak voor mij alleen. Heb mogen spelen met de doeken die er in liggen en ben bovenop die doeken in slaap gestort. Tsja, je wordt toch wel moe van zo'n winkelavontuur.
Omdat ik me zo vreselijk voorbeelldig gedraag (nog wel :-), noemen ze me Einstein. Die snapte namelijk ook alles.....Het enige wat me nog niet altijd lukt is om op de juiste plaats te plassen, maar we weten ook niet of Einstein toevallig in z'n bed plaste :-)
Zodadelijk, als ik weer energie heb, neem ik ze mee naar het park. Dan kunnen we daar weer even uitwaaien. En dan wordt het hoog tijd voor mijn lunch, want ik loop bijna te knoepen van de honger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten